Zdarza mi się niejednokrotnie słyszeć od ludzi, że życie ucieka im przez palce, że nic szczególnego u nich się nie dzieje, że mało jest w tym życiu pozytywnych doświadczeń, radości…Co więcej, narzekają, że pochłonęła ich monotonia i codzienność, a entuzjazm, spontaniczność i apetyt na życie zostały zdominowane przez codzienność i jej towarzyszkę RUTYNĘ!
Oczywiście składa się na to wiele aspektów, w tym z pewnością negatywne schematy i nawyki działania, które z czasem zaczynają dominować w naszym życiu, relacjach… Zaczynamy mniej lub bardziej świadomie rezygnować z siebie, swoich zainteresowań, pasji. Przestajemy cieszyć się z drobiazgów, doceniać to, co mamy, co osiągnęliśmy, bo biegniemy tu i tam, zdobywamy to i owo, bierzemy udział w wyścigach o materialne dobra w duchu powszechnego konsumpcjonizmu. Niestety na dłuższą metę jest to bardzo męczące i destrukcyjne, a przede wszystkim zaczyna nas uwierać. Nie zawsze wiemy, co z tym zrobić, niekiedy nie mamy wystarczającej motywacji, szczególnie, gdy rozejrzymy się wokół i stwierdzimy, że wszyscy tak funkcjonują. A gdyby jednak przełamać ten schemat i nie bacząc na to, co robią inni wokół, pójść za radą profesora Wiktora Osiatyńskiego, która brzmi następująco:
(…) Wstać rano, zrobić przedziałek i się odpieprzyć od siebie. Czyli nie mówić sobie: muszę to, tamto, owo, nie ustawiać sobie za wysoko poprzeczki i narzucać planów, którym nie można sprostać. Bez egoizmu, ale bardzo starannie, dbać o siebie i swoje własne uczucia. Poświęcać się temu co sprawia przyjemność.
Najlepiej zrobić to od razu, tu i teraz, nie czekać, nie odwlekać! Jeśli mamy dość rutyny, monotonii w naszym życiu, nie czujemy się szczęśliwi, to warto wprowadzić zmiany. Miejmy świadomość, że zmiany na lepsze zależą w dużej mierze od nas, więc warto podjąć działanie. Jak to zrobić?
Zdaniem psychologów analizujących przeświadczenie ludzi o tym, że mogą kontrolować swoje otoczenie, można wyodrębnić dwie zasadnicze, skrajnie od siebie różne, postawy. Pierwsza z nich charakteryzuje osoby przekonane, że mogą zmieniać świat, wierzące, że wprawdzie nie są w stanie kontrolować wszystkiego, ale mogą panować przynajmniej nad zjawiskami, które dotyczą ich bezpośrednio. Te osoby podejmują działania, które mają wpływ na ich życie prywatne, zawodowe, zmieniają to, co negatywne i poszukują tego, co daje im prawdziwą radość. Druga postawa typowa jest dla osób, które uważają, że są zdane na łaskę i niełaskę losu i nie mają żadnego wpływu na to, co im się przydarza. Zwykle ich działanie jest reakcją na oddziaływanie otoczenia i narzekaniem na to, co ich spotyka. Czasami przypominają życiowych frustratów, którzy są na tyle pogrążeni w codzienności i monotonii, że cechuje ich bierność i apatia.
Powstaje pytanie, w której grupie znajduje się większość ludzi? Odpowiedź jest dość oczywista, zważywszy, w jaki sposób podchodzimy do naszego życia. Tak się niestety składa, że większość ludzi nisko ocenia swoją podmiotowość i możliwość wpływania na swoje życie. Brak im zatem przekonania, że ich inicjatywa coś zmieni, więc z niej rezygnują. Często też odradzają działanie innym, mierząc ich zapewne swoją miarą i uznając, że nic nie da się zrobić, więc pozostaje jedynie narzekać i trwać w rutynie, której nie akceptują. Och! Jak dobrze, że istnieją także ci, którzy chcą być kowalami własnego losu, robią coś, próbują zmieniać świat i zachęcają do tego otoczenie. Istotne, iż swoim przykładem motywują innych, a optymistycznym nastawieniem dają nadzieję! Być może takich osób jest mniej, ale one mogą być dla nas inspiracją.
Powstaje pytanie, w której grupie znajduje się większość ludzi? Odpowiedź jest dość oczywista, zważywszy, w jaki sposób podchodzimy do naszego życia. Tak się niestety składa, że większość ludzi nisko ocenia swoją podmiotowość i możliwość wpływania na swoje życie. Brak im zatem przekonania, że ich inicjatywa coś zmieni, więc z niej rezygnują. Często też odradzają działanie innym, mierząc ich zapewne swoją miarą i uznając, że nic nie da się zrobić, więc pozostaje jedynie narzekać i trwać w rutynie, której nie akceptują.
Och! Jak dobrze, że istnieją także ci, którzy chcą być kowalami własnego losu, robią coś, próbują zmieniać świat i zachęcają do tego otoczenie. Istotne, iż swoim przykładem motywują innych, a optymistycznym nastawieniem dają nadzieję! Być może takich osób jest mniej, ale one mogą być dla nas inspiracją.
Poza tym, warto odpowiedzieć sobie na pytanie, do której grupy należymy i czy jest nam z tym dobrze?
Jeśli nie jest, to zachęcam do wprowadzenia w nasze życie zmiany! To nie musi być zmiana o charakterze rewolucyjnym. Czasem wystarczy, że inaczej spojrzymy na siebie, na nasz związek, prace, życie. Inaczej, to znaczy bardziej pozytywnie. Może zamiast narzekać, że musimy wstać, pomyślimy, jak dobrze, że wstaliśmy, bo nie wszyscy mają to szczęście! A skoro wstaliśmy, to coś możemy jeszcze zrobić, zmienić, a to bardzo cenne. Może zamiast krytykować siebie, powiemy sobie coś miłego pod nosem, spojrzymy na siebie przychylniej. Może zamiast narzekać, że w nasz związek wkradła się rutyna, że nie ma tzw. fajerwerków, zrobimy coś, żeby one się pojawiły. Czasem wystarczy zaczerpnąć pomysły z pierwszych miesięcy znajomości, gdzie zapewne takich spontanicznych momentów było więcej. To wszystko jest możliwe i zależy od nas! Podobnie, jak to, że kończąc dzień, zamiast narzekać na to, że jesteśmy zmęczeni i myśląc o tym, że jutro znów to samo, że przywita nas codzienność, dla odmiany pomyślimy z wdzięcznością za kolejny dzień życia i pomyślimy, co miłego jutro możemy dla siebie zrobić. Tym samym wprowadzimy w swoje życie więcej radości, przełamiemy schematyczny sposób funkcjonowania, a monotonia i rutyna odejdą do lamusa. Warto to robić, bo wtedy nasze życie będzie wyglądało zupełnie inaczej, czego wszystkim czytającym z serca życzę dedykując swój wiersz!
Afirmacja życia
Nie zatracaj miłości.
Kochaj siebie za istnienie,
Kochaj ludzi za obecność,
Kochaj życie za czas!
Nie zatracaj wdzięczności.
Dziękuj za wschody słońca,
Dziękuj za dobre chwile,
Dziękuj za miłe gesty.
Nie zatracaj nadziei.
Ufaj, że będzie lepiej,
Ufaj, że złe przeminie,
Ufaj, że będziesz szczęśliwy.
Nie zatracaj wiary.
Wierz w swoje siły,
Wierz w dobro,
Wierz w miłość.
Autorka: Monika Mularska Kucharek